Uncategorized

Schilderijen tussen de boeken januari – maart 2024 in Het Colofon, boekwinkel in Arnhem

Inspiratiebron was rebelse Poolse poëzie, vertaald door Sylwia Falińska met dank aan Marijke Foncke.
De gedichten zijn te beluisteren met de QR-code bij het werk.

Lokaal9 is een verleg-je-grenzen-amateur-schildergroep uit Arnhem onder leiding van Jan Meijering.
Wekelijks komt de groep bijeen om te tekenen, te schilderen en feedback te krijgen. Lokaal9 exposeert in Arnhem op diverse plekken zoals een wijkcentrum, stadstuin of café. Het is een lokaal initiatief dat inspiratie zoekt in de stad en bij Arnhemse mensen.

Sylwia Falińska, opgegroeid in Polen, vertaalt vanuit een grote liefde voor poëzie. Met Lokaal9 werkte ze aan een verbeelding van 14 gedichten: Poolse rebelse poëzie uit de beklemmende jaren van de Tweede Wereldoorlog en het communisme. De gedichten gaan over worstelingen met onderdrukkende omstandigheden en geven opening naar een innerlijke wereld van schoonheid en vrijheid.

In een dummy zijn de gedichten in het Pools en Nederlands te lezen met originele illustraties van de deelnemers van Lokaal9. Dit proefboek is een tussenstap voor een geïllustreerde uitgave die in de toekomst in Het Colofon gekocht kan worden.

Beluister de gedichten thuis of in de trein via deze link: https://janmeijeringkunst.nl/Rebelse_Poolse_gedichten/Overzicht.html

juli – augustus 2021

De amateurkunstenaars van Lokaal9 lieten zich inspireren door de thema’s van de beeldententoonstelling Sonsbeek 20-24. Ze gingen in hun archieven en hun geheugen op zoek naar ‘verborgen verhalen’. Hier vertellen onbekende Arnhemmers hun verhaal, terwijl we ‘normaal’ via allerlei media de dominante verhalen van BN-ers en beroemde, machtige mensen uit het heden en verleden horen.
Meer of minder verscholen tussen de bloemen, groenten en bomen van Stadstuin Kweekland stonden kunstwerken opgesteld. Die vertelden de verhalen van Anna Cohen Stuart, Han Doornebosch, Hans Marcelis, Ineke Mol, Jan Provoost, Janine Lenting, Magda Rysiak en Yvonne Smeenk.
Achter de QR-codes bij de kunstwerken waren verborgen verhalen te beluisteren en te lezen. https://janmeijeringkunst.nl/Veborgen_verhalen/Verborgen_verhalen.html

Docent van Lokaal9: Jan Meijering

Een ruimte in gaan is ook een ruimte uit gaan. Daar wordt hier en hier wordt daar.
Je kunt aarzelen, terugdeinzen, doorlopen of nieuwsgierig zijn en naar binnen gaan of alleen naar binnen kijken met het raam als grens.

2020-2021 Diverse lockdowns door corona.
Ik had tijd om veel in mijn atelier te werken. Weinig impulsen van buiten. Mijn gedachten en gevoelens liet ik bezinken, ik keek om me heen in het atelier en uit het atelier.
De gewaarwordingen van ruimte en licht zijn typisch schilderkunstig. In verf op een paneel of doek worden ze imaginair. Ik heb het laten gebeuren en werkte aanvankelijk zonder plan.

Schetsen, aantekeningen en schilderijen van eerder heb ik bekeken en gefilterd. Vroegere bedoelingen, ambities en teleurstellingen trachtte ik te omarmen. Een universeel thema.
Ik las en keek in boeken van kunstenaars die ik bewonderde en over wie ik me nu opnieuw verwonder. Kun je met hun ambities en inzichten verder gaan?
Op een of andere manier wilde ik de schilderijen zo goed mogelijk maken, steeds bijsturend. Noem het wikken en wegen in verhoudingen, ruimte, kleuren, verfmaterie, in ideeën en sfeer.
Via de foto’s kun je in en uit mijn atelier.
Beste kijker, voel je vrij om je eigen gedachten te vormen.

Arnhem,
6 juni 2022

Jan Meijering
Beeldend kunstenaar/docent
23 juli 2016 op LinkedIN

Jan Meijering begeleidt een groepje amateurschilders dat is ontstaan in centrum voor kunsteducatie De Mariënburg. Nu staat dit groepje onder de naam Lokaal9 op eigen benen en heeft voorlopig als vrijplaats, broedplaats en vooral werkplaats een atelier in de Coehoornkazerne in Klarendal. Lokaal9 exposeert amateurschilderkunst in de openbare ruimte en de cafés van Arnhem, uit betrokkenheid met de eigen woonstad. Daarom meldde de groep zich een half jaar voor de opening van Sonsbeek’16 in het ruruhuis in het centrum van Arnhem. Lokaal9 deed mee met een aantal activiteiten in het ruruhuis en organiseert in het randprogramma een tentoonstelling met grote werkstukken in Stadstuin Kweekland aan de Dalweg, dichtbij park Sonsbeek. Het uitgangspunt van Lokaal9 is net als die van ruangrupa: persoonlijke verhalen van mensen.

Kunst die plaatsvindt

Interview met Reinaart Vanhoe, een van de curatoren van Sonsbeek’16, verantwoordelijk voor het ruruhuis. Gehouden in het ruruhuis in bezoekerscentrum Molenplaats op 15 juli, bijna halverwege Sonsbeek’16.

Jan Meijering

JM Wat is jouw verhaal, hoe kom je als Belgische man bij de Indonesische ruangrupa?
RV Met enig fortuin was ik in 2000 uitgenodigd om een project te doen van tweeënhalve week. Ik ga naar Indonesië, dat is once in a life time, dacht ik.
Het was zó genereus, en traag en snel tegelijkertijd en vriendschappelijk dat ik dacht: ooooooh dat zijn dingen die ik mis en waar ik ook voor sta. In 2004 had ik genoeg geld gespaard om voor tweeënhalve maand te gaan. Ik ging rondhangen, praten, lezen, meedoen. Het was super intensief en prettig.

JM Je miste iets… welk inzicht heb je toen opgedaan bij ruangrupa?
RV De manier van werken. De openheid, het niet oordelen. Vanuit het gesprek dingen laten ontstaan. Iedereen neemt deel en hoort er bij. Smaak opgeven, je kan je eigen smaak opgeven voor andere dingen. Soms maak je werk en soms assisteer je andere mensen.
In Europa bedenken we dingen conceptueel en hun bedenken dingen vanuit wat al aanwezig is, op een positieve manier. Het begint met oppervlakkigheid, merkte ik daar.
Ik heb er heel veel geleerd over wat ik eigenlijk belangrijk vind in beeldende kunst, hoe beeldende kunst plaatsvindt. En ook heb ik mijn eigen strengheid leren opgeven.

JM Waarin was je te streng?
RV Op kwaliteit, een soort van kwaliteit. Dat is deels belangrijk, maar niet grotendeels. Er is genoeg goede en mooie kunst. Kunst zoals we het nu kennen, is volgens mij onzinnig omdat die zich afsluit voor een hoop bewegingen in de wereld. We hebben nog het idee van kunstenaars als avant-garde, maar we hobbelen hopeloos achteraan. Heel veel mensen die met avant-garde bezig zijn, zijn veel verder dan kunstenaars.

JM Wat hebben we dan nog aan die kunst?
RV Kunst kan veranderingen zonder uitleg inzichtelijk maken en het gesprek op gang houden. Je kunt zeggen: we moeten de samenleving zo- en-zo inrichten naar de toekomst, maar er zijn altijd andere mogelijkheden. Die moeten we als kunstenaars in zicht houden. Veel beter kan ik het niet zeggen.

JM Heb je Jan Hoet gekend?[1]
RV Niet persoonlijk. Als kind ben ik wel op de Chambre d’Amis geweest. Dat soort kunst bedrijven heeft me flink beïnvloed omdat het heel gewoon was om kunst op straat te zien, in een park of tussen andere dingen door. Kunst als essentieel onderdeel, dat ervaarde ik bij ruangrupa ook. Kunst als iets wat aanwezig is en waarmee je aan de slag gaat. Ruangrupa werkt met wat gegeven is. Ook in Arnhem wordt geprogrammeerd vanuit de mensen die hier al zijn. Niet wat belangrijk is in de kunst op het park te leggen.

JM Hoe ging ruangrupa van internationaal naar lokaal? Heeft ruangrupa gesolliciteerd voor Sonsbeek’16?
RV Nee. Er is een internationale jury samengesteld die vier curatoren geselecteerd heeft, waaruit ruangrupa gekozen is. Lokaal is dan gewoon ‘hoi’ zeggen.

JM Wat is daarin de rol van het ruruhuis?
RV We zitten daar, een tafel, koffie, een persoonlijk gesprek. Het begint met mensen die dingen uitwisselen. De voeling met de stad en de mensen is het startpunt van het programmeren. Ruangrupa is een collectief maar het individu is belangrijk. Als het individu zich ontwikkelt, wordt de groep sterker. Je hebt in Sonsbeek’16 individuele kustenaars staan maar die vormen wel een collectiviteit.
Voor mij is het ruruhuis een open oord. Wat energie geeft moet je extra aandacht geven.

JM Ruangrupa doet ‘onderzoek’ in Arnhem, maar het gaat om persoonlijke verhalen?
RV Je trekt op onderzoek , je bent nieuwsgierig, dat is heel eenvoudig. Met Indra en Lokaal9 in de kelder van het ruruhuis was het super tof. Wat is jullie verhaal? Waarom zijn jullie hier? Hoe vormen zich jullie dingen? Indra is een echte goede mensen-man.
Ook bij de mappings, boven in het ruruhuis, ging het niet om een gedegen wetenschappelijk onderzoek. Het is gewoon speculeren, hoe is de stad?

JM Is het verschil tussen amateurkunst en professionele kunst niet zo belangrijk voor jou?
RV In eerste instantie niet. Er is een groep mensen die dingen openbreken, waaronder kunstenaars, of die nu professioneel of amateur zijn, is niet eens zo belangrijk. Het gaat over mensen en wat je bij elkaar teweeg kunt brengen. Bij Lokaal9 gaf een aantal mensen duidelijk aan: het gaat niet om de kunst maar om mezelf te ontwikkelen. De wensen en ambities liggen ergens anders. Het verschil tussen de internationale kunstenaars die aan Sonsbeek’16 deelnemen en Lokaal9 is niet zo heel relevant.

JM Heb je tips voor Lokaal9?
RV Ik heb het gevoel dat het klopt zoals ze bezig zijn. Het gaat er om uitdaging te vinden als je het gevoel hebt dat dat er weer in moet. Jullie zouden een eigen stadtentoonstelling kunnen maken, met alle connecties die je hebt. Je toont een stuk Arnhem, dat zou een mooie uitdaging kunnen zijn.

JM Ben je tevreden met Sonsbeek’16?
RV Ik stel me dienstbaar op. Ik werk samen met ruangrupa en probeer het te laten landen zoals hun het in hun hoofd hebben. Ik ben heel blij dat er een goede pers is, dat helpt mensen om dingen te bekijken. Het helpt ook dat het zich niet macho profileert als een goede kunsttentoonstelling maar dat het zichzelf beschikbaar stelt. Goede pers helpt dat te ontwikkelen, daar ben ik heel blij mee.

JM Hoe bevalt Arnhem?
RV Arnhem is een luxueuze stad met veel initiatieven, veel ruimte, water, heuvels, goede lucht. Maar… ik snap de negativiteit of weerbarstigheid of twijfel niet die zo pregnant aanwezig is. Er is weerstand terwijl er hier heel veel hebt wat super is. Als iedereen zijn eilandje en argwaan verlaat, heb je een super goede stad.
Arnhem is een stad van: het moet kwalitatief goed zijn, het moet wel waarde hebben, goed zijn voor de buitenwereld. Dat is wat het ruruhuis ook een beetje tegenhoudt. We worden niet serieus genomen omdat het er een beetje rommelig uitziet.
Er is een kant van Arnhem die niet belicht wordt en die wel belangrijk is in de samenleving. Steeds meer mensen in Arnhem zijn van buitenlandse komaf. Waarschijnlijk zitten die mensen ook niet in Lokaal9. De samenleving verandert en daar moet je iets mee. Dat hebben we met Sonsbeek’16 in het ruruhuis te weinig aan kunnen kaarten.
De mensen in Arnhem die altijd kwaliteit willen zijn niet open. ‘Kom maar binnen’ of ‘ik wil je helpen’ is niet op basis van gelijkwaardigheid.
Daar ligt ook een uitdaging voor de mensen van Lokaal9. Geen polemiek of polarisering in voor of tegen, maar in gesprek gaan.

[1] Jan Hoet (1936-2014) was een Belgische curator die o.a. Sonsbeek 2001 organiseerde.